Loek Kawilarang is één van de scheidsrechters
"Tai Chi Ch'uan Vereniging Sung" wordt geleid door Loek Kawilarang als hoofdleraar. Loek beoefent de martiale bewegingskunsten sedert 1974.
Begonnen met de externe stijl Shotokan Karate-do en Jiu Jitsu onder leiding van sensei Aad van Polanen en vanaf 1978 Shotokan Karate-do
onderleiding van sensei Ino Alberga. In 1984 kwam hij in contact met de interne stijlen, voornamelijk Tai Chi Ch'uan (Cheng Man Ching stijl).
Vanaf 1986 was meester Phoa Yan Tiong zijn belangrijkste leraar in de interne stijlen, totdat meester Phoa zich in 1996 om gezondheidsredenen
moest terugtrekken als actief leraar. Sinds mei '95 is meester Ma Jang Bao van de Wu stijl zijn belangrijkste leraar in Tai Chi Ch'uan.
Verder beoefent hij het Hsing-I Chuan van Jakob Sonnenberg, en het Bagua Zhang van Meester Wang Juxing. Daarnaast beoefent hij een andere
liefde namelijk de Indonesische kunsten in het bijzonder Sunda Silat, een van zijn belangrijkste leraren was Paatje Beckx (Panglipur).
Over Pushing Hands (tui shou)
Pushing hands vind ik persoonlijk eigenlijk niet de juiste benaming, sensing hands is eigenlijk beter. Aangezien wij in dit spel het voelen / luisteren
van spanning proberen te leren. Dit is heel moeilijk en duurt vaak jaren. Met kracht iemand omvergooien is geen Tai Chi Chuan Tui Shou.
Zonder kracht iemand uit balans brengen is ons doel. Dus als we in competitie vorm Tui Shou doen, mogen we dit niet vergeten, ook als we
winnen moeten we ons afvragen heb ik gewonnen met kracht of was het met op zachtheid gebaseerde techniek.
Vanaf de eerste STN Competitie in 1992 tot en met 1997 deed ik jaarlijks mee in de disciplines vorm, wapenvorm en pushing hands.
Aangezien mijn traditionele taijiquan vormen niet spectaculair zijn om te zien ten opzichte van de wedstrijdvormen, was het mijn doel om zoveel
mogelijk feedback te krijgen van de juryleden, dit terwijl ik mijn vorm onder stress (lees publiek zo goed mogelijk probeerde te lopen).
Bij het pushing hands (tui shou) was mijn doel om te leren zacht te blijven, al lukte mij dat natuurlijk niet. Gelukkig is er het gezegde” investeren in
verlies “ om niet de moed te verliezen.
Na mijn eerste competitie kwam ik ‘s avonds thuis, en toen ik mijn bed in wilde stappen vroeg mijn vrouw wat ik gedaan had, ik begreep haar niet ,
totdat ik in de spiegel keek en zag dat mijn armen en borst onder de blauwe plekken zaten. Ik was dus duidelijk niet al te zacht bezig geweest. Na ieder
jaar competitie werden de blauwe plekken minder tot ik ze bij mijn laatste competities helemaal niet meer had. Ik was dus duidelijk met minder kracht
gaan werken, en mijn tegenstanders konden minder kracht op mij uitoefenen. De pushing hands competities hadden voor mij hun doel bereikt.
Omdat ik tui shou belangerijk vind en ook de competitie erin ( indien goed gecontroleerd) ben ik vanaf 1998 mij bezig gaan houden met het
scheidsrechteren om te zorgen dat pushing hands regelementair wordt gedaan. Ik heb meegedaan met de eerste scheidsrechter opleiding die de
STN organiseerde en in 2001 ontving ik met mijn mede cursiten het scheidsrechter diploma. Tot heden ben ik tijdens de STN competities altijd als
pushing hands scheidsrechter actief geweest.
Vanaf 1998 tot heden heb ik met onze Tai Chi Chuan Vereniging Sung, jaarlijks onze Leidse Taiji Dag georganiseerd, waar iedereen altijd wordt
uigenodigd om mee te doen aan een vriendschappelijke taiji vorm en pushing hands competitie.
Ik hoop dat ik een ieder die aan onze sport/ hobby /levenswijze doet en dit leest kan motiveren om zeker ook aan pushing hands mee te doen.
Loek